Adamczyk Karolina

Karolina Adamczyk, postać zrodzona z domysłów, jawi się jako cień znajomego oblicza, echo wspomnień, ulotna wizja, być może mylna. Jej rysy, nieostre, zamazane, budzą skojarzenia, niepewne, niejasne, wywołując poczucie déj� vu, dziwne, intrygujące. Czy to ona, ta Karolina, z odległej przeszłości, z zapomnianego snu, czy tylko złudzenie, miraż, wytwór wyobraźni? Odpowiedź pozostaje nieuchwytna, zawieszona w przestrzeni między prawdą, a fikcją, skazana na spekulacje, domysły, interpretacje. Jej istnienie, wątpliwe, niepotwierdzone, opiera się na przypuszczeniach, przeczuciach, mglistych wspomnieniach, tworząc zagadkę, fascynującą, niepokojącą, nie do końca rozwiązaną.