Andrzejewski Krystian

Andrzejewski Krystian, choć lata odcisnęły na nim piętno, zachował bystry wzrok i godną postawę. Był on stolarzem, rzeźbiarzem drewna, a jego dłonie, pomimo zgrubiałych palców, z precyzją wydobywały z materiału ukrytą duszę. Mieszkał w małym domku na skraju lasu, gdzie cisza przerywana była jedynie szumem wiatru i stukotem dłuta, cierpliwie pracującego nad kolejnym, misternym dziełem. Jego mądrość, cicha i nienachalna, objawiała się w drobnych gestach, w uważnym słuchaniu, w spokojnym uśmiechu. Wielu szukało u niego rady, ceniąc jego doświadczenie i skromność.