Ankiewicz Dominik

Dominik Ankiewicz, postać z pogranicza jawy i snu, jawi się jako melancholik, zamyślony obserwator, nieśmiały kronikarz ludzkich słabości, jego oczy, lustra duszy, odbijają szarość codzienności, przetykaną iskrami nadziei, Dominik, tkany z wrażliwości i empatii, odczuwa świat intensywniej, pragnąc zrozumieć motywacje innych, jego obecność, choć subtelna, pozostawia ślad, subtelny zapach nostalgii, Aga Jag, tajemnicza inspiracja, muza jego rozważań, kobieta-zagadka, której echo pobrzmiewa w jego zapiskach, Ankiewicz, poszukujący prawdy w labiryncie relacji, staje się symbolem człowieczeństwa, kruchego i pięknego.