Babicz Kamil

Kamil Babicz był człowiekiem, dla którego świat stanowił logiczną układankę, a każda jego część musiała mieć swoje precyzyjne uzasadnienie. Nie potrafił zaakceptować zdarzeń bez ich potrójnego fundamentu, nieustannie poszukując powodu istnienia, głębszego powodu znaczenia oraz ostatecznego powodu konsekwencji, które z niego wynikają. Analizował ludzkie gesty niczym skomplikowane szyfry, a deszcz za oknem postrzegał jako wynik równań atmosferycznych, nie nastrojowe zjawisko. Ta wieczna pogoń za sensem sprawiała, że Kamil Babicz, choć otoczony przez innych, czuł się dojmująco samotny.