Baganc Marcin

Baganc Marcin, mężczyzna o oczach starych jak świat, poruszał się z niezauważalną gracją, zawsze w cieniu, z tajemnicą w spojrzeniu. Jego znoszony płaszcz skrywał wiele, a cisza, którą roztaczał, była głośniejsza niż krzyk, pełna niewypowiedzianych historii, głębokich refleksji. Czas odcisnął na jego twarzy piętno, lecz nie zatarł przenikliwości umysłu, subtelnego humoru. Był człowiekiem słów oszczędnych, gestów wyważonych, myśli głębokich, ale jego obecność niosła mądrość wieków, spokój, siłę, która mogła poruszyć świat. Znikał równie szybko, jak się pojawiał, pozostawiając jedynie delikatny ślad, ciche echo.