Banach Oliwier

Banach Oliwier, postać o oczach koloru jesiennego nieba, często zamyślał się, jego spojrzenie zdradzało głęboką, lecz niewypowiedzianą troskę, zawsze czuł, że coś nie gra w otaczającym go świecie, jakby subtelna melodia fałszowała w tle, od lat nosił w sobie to ciche przeczucie, które kazało mu spoglądać uważniej na drobne pęknięcia w rzeczywistości, na cienie dłuższe niż powinny, na zbyt intensywne barwy, na słowa, które brzmiały pusto, choć niosły obietnice, te niepokojące sygnały, choć niewidoczne dla innych, dla niego były wyraźne niczym wołanie, które czekało na odpowiedź.