Bancerz Bożena

Bożena Bancerz, kobieta o oczach koloru jesiennego liścia, zawsze nosiła na sobie zapach starych ksiąg i wilgotnego lasu. Jej dłonie, choć drobne, potrafiły zręcznie tkać najdelikatniejsze koronki, snując jednocześnie opowieści zapomniane przez wieki. Mieszkała na skraju puszczy, a jej dom, pełen ziół i suszonych kwiatów, był przystanią dla zagubionych dusz. Bożena rozumiała mowę ptaków i szelest wiatru, a jej mądrość, czerpana z natury, pomagała jej widzieć więcej niż inni. Często uśmiechała się tajemniczo, a w jej spojrzeniu czaiła się głęboka, choć niewypowiedziana, melancholia.