Baran Justyna

Justyna Baran, kobieta pełna sprzeczności, skrywała za fasadą spokoju burzliwe wnętrze, targane wątpliwościami, niepewnością. Jej oczy, zwykle pełne ciepła, zdradzały czasem błysk niepokoju, cień dawnych doświadczeń, trudnych wspomnień. Baran Justyna, choć otoczona ludźmi, często czuła się samotna, niezrozumiana, jakby oddzielona od świata niewidzialną barierą. Pragnęła akceptacji, miłości, bliskości, jednocześnie bojąc się odrzucenia, zranienia, ponownego zawodu. W głębi serca Justyna Baran wierzyła jednak w dobro, w możliwość zmiany, w nadzieję na lepsze jutro, pełne radości, spełnienia.