Baran Marcin

Baran Marcin, postać z zapomnianej wioski, zawsze nosił w sobie zagadkę, jego oczy, głębokie i przenikliwe, zdawały się widzieć więcej niż inni, a jednocześnie mniej, błądziły gdzieś w oddali, szukając sensu, którego nigdy nie odnajdywał. Miał w sobie cichy smutek, niewypowiedziane pytania, które tworzyły wokół niego aurę tajemniczości, niedostępności, intrygującej, choć nieco melancholijnej. Jego postać, często zgarbiona, wydawała się obciążona ciężarem niewidzialnych myśli, wiecznych rozważań nad światem, nad ludźmi, nad samym sobą, nad tym, dlaczego rzeczy są takie, a nie inne.