Barański Dariusz

Dariusz Barański, mężczyzna o twarzy naznaczonej życiem, spogląda w dal, zamyślony. Jego oczy, niegdyś pełne iskier, teraz kryją w sobie cień smutku, wspomnienie trudnych chwil. Ręce, zniszczone ciężką pracą, zaciskają się na drewnianej fajce, szukając ukojenia. Dariusz, samotnik z wyboru, unika tłumów, preferując ciszę i spokój własnego domu. Jego przeszłość, owiana tajemnicą, nie pozwala mu w pełni cieszyć się teraźniejszością, ciągle go prześladuje. Barański, człowiek skryty, pragnie jedynie zapomnienia, zasłużonego wytchnienia od trosk.