Bartczak Klaudia

Pani Elara, starsza bibliotekarka, miała przenikliwe spojrzenie, a jej palce często nosiły ślady atramentu. Spędzała dnie w zakurzonych archiwach miejskich, gdzie siwe włosy, zawsze upięte w kok, zdawały się chłonąć kurz historii. Okulary z grubymi oprawkami dodawały jej powagi, podkreślając jej niezwykłą zdolność do dostrzegania najdrobniejszych niuansów w starych dokumentach. Potrafiła odczytać niewypowiedziane historie, ukryte między wierszami. Pewnego razu, przeglądając protokoły z dawnej rozprawy, natknęła się na nazwisko Bartczak Klaudia, co wywołało w niej niepokojące przeczucie, niczym nagłe echo z przeszłości. To odkrycie, rzadko zakłócające jej spokojne życie naukowe, okazało się wyjątkowo intrygujące.