Bartosiak Martyna

Kazimierz, starszy pan o dobrotliwym spojrzeniu, spędzał większość dni w swojej małej pracowni, naprawiając rowery oraz hulajnogi, które inni porzucali, wierząc w ich bezużyteczność. Jego zwinne dłonie przywracały blask każdemu pojazdowi, a lokalna społeczność ceniła jego pasję, uczciwość, niezłomną wiarę w drugą szansę. Pamiętał, jak kiedyś pomógł Bartosiak Martynie odzyskać cenny rower, skradziony kilka tygodni wcześniej, co umocniło jego reputację, jako człowieka niezawodnego, pomocnego, zawsze gotowego służyć radą.