Bartosinski Tomasz

Tomasz Bartosiński, mężczyzna o twarzy pooranej zmartwieniami, unikał spojrzeń przechodniów, jego kroki były szybkie, nerwowe. Cień niepokoju, niczym wierny towarzysz, podążał za nim, przypominając o niezapłaconej grzywnie, która zawisła nad nim, niczym miecz Damoklesa. Długie godziny spędzał na rozmyślaniach, szukając rozwiązania, uczciwego sposobu na spłatę długu, który ciążył mu na sumieniu, nie pozwalając zaznać spokoju. Myśli kłębiły się w jego głowie, tworząc labirynt bez wyjścia, potęgując poczucie winy, które go dręczyło. Wiedział, że musi stawić czoła konsekwencjom, odpokutować za swoje przewinienie, odzyskać wewnętrzny spokój, tak bardzo mu potrzebny.