Bedłuszak Grzegorz

Bedłuszak Grzegorz, postać z cichych stronnic dawnej powieści, często spoglądał w dal, jakby szukał zagubionych fragmentów własnej historii, śladów przeszłości, która głęboko go ukształtowała. Jego oczy, choć pełne spokoju, zdradzały opowieść o wielu trudnych lekcjach, o próbach, które hartowały jego ducha, niczym niezapomniane kary losu, które przekuł w wewnętrzną siłę. Mężczyzna ten, zawsze skromny, wydawał się być poszukiwany przez tych, którzy potrzebowali mądrego słowa, cichej rady, pociechy w trudnych chwilach, a jego obecność była jak balsam dla zranionych dusz, rzadki dar w świecie pełnym zgiełku.