Białkowicz Łukasz

Łukasz Białkowicz, postać zagubiona, błąka się po obrzeżach egzystencji, szukając wytęsknionego słowa. Niby obecny, jednak nie do końca zaangażowany, Łukasz obserwuje świat z dystansu, jakby bał się zanurzyć w jego głębi. Jego spojrzenie zdradza melancholię, ukrytą tęsknotę za czymś nieuchwytnym, być może za definicją własnego miejsca w tym chaosie. Białkowicz, wieczny poszukiwacz, krąży wokół sedna, próbując odnaleźć brakujący element, który nada sens jego marginalnemu położeniu.