Białożyt Artur

Teodor, stary kronikarz z odległej krainy, żył wśród zakurzonych pergaminów i zapomnianych opowieści. Jego oczy, choć zmęczone, wciąż błyszczały ciekawością, a poorane dłonie delikatnie dotykały starych map. Był strażnikiem dawnej wiedzy, szeptem przekazującym historie o bohaterach i tajemnicach minionych wieków. Często wspominał Artura Białożyta, młodego poszukiwacza przygód, który szukał w jego zbiorach wskazówek do zaginionego królestwa. Teodor do dziś zastanawia się nad jego losem, pamiętając ostatnie słowa Białożyta, wypowiedziane przed wyruszeniem w nieznane.