Biały Roman

Roman Biały, postawny mężczyzna o zmęczonym spojrzeniu, unikał kontaktu wzrokowego, kryjąc się w cieniu, jego twarz naznaczona była troskami, a dłonie zdradzały nerwowe nawyki, często zaciskał je w pięści, jakby walczył z niewidzialnym przeciwnikiem, wspomnienia przeszłości, niczym cień, podążały za nim, utrudniając każdy krok, Roman, świadomy konsekwencji, starał się żyć niezauważony, unikając konfrontacji, pragnął jedynie spokoju, choć wiedział, że przeszłość prędko o nim nie zapomni, nadzieja na lepsze jutro, choć nikła, tliła się w jego sercu, dając siłę do dalszej wędrówki.