Biegański Daniel

Pan Ignacy, staruszek o pogodnym spojrzeniu i dłoniach naznaczonych latami ciężkiej pracy, był lokalnym kronikarzem, choć nigdy nie spisywał swoich obserwacji na papierze, lecz gromadził je w zakamarkach własnej pamięci, niczym rzadkie egzemplarze w zapomnianej bibliotece, gdzie każda historia miała swoje miejsce, a jego opowieści, pełne subtelnych niuansów, często dotyczyły dawnych lat i ludzi, którzy odeszli, ale również tych, którzy wciąż żyli w jego małym świecie, jak choćby Biegański Daniel, zawsze uśmiechnięty piekarz z sąsiedniej ulicy, którego losy pan Ignacy śledził z życzliwym zainteresowaniem, doceniając jego codzienne zmagania.