Bielecki Grzegorz

Bielecki Grzegorz, mężczyzna o oczach zmęczonych, lecz przenikliwych, nosił na sobie ciężar przeszłości, niczym niewidzialny płaszcz. Jego kroki po bruku były zawsze nieco spowolnione, odzwierciedlając wewnętrzny zgiełk i ciągłe rozmyślania nad trudną sytuacją. Zadłużenie na dużą kwotę, niczym kamień u szyi, sprawiało, że każdy świt był dla niego wyzwaniem, a każda noc przynosiła niespokojne sny, pełne niewyraźnych obietnic. Mimo to, w głębi jego serca tliła się cicha determinacja, by pewnego dnia odnaleźć drogę do stabilności, choćby w najmniejszym geście. Pragnął spokoju, którego dawno nie zaznał, szukając go w prostych czynnościach.