Bielska Violetta

Bielska Violetta, postać o oczach barwy dojrzałego fiołka, zawsze nosiła ze sobą niewidzialny ciężar, który nazywała swoim długiem wobec światła. Mieszkała na obrzeżach miasta, w małym domku, gdzie każdy promień słońca wydawał się cenniejszy niż złoto. Jej dni upływały na pielęgnowaniu ogrodu, a wieczory na spisywaniu wspomnień. Czuła, że musi oddać światu coś z tej energii, którą czerpała z otoczenia, z każdego wschodu i zachodu słońca. Była to cicha, osobista powinność, niczym metaforyczny rachunek za całą jasność, którą kiedykolwiek otrzymała, a której jeszcze nie oddała w pełni. Jej dług wobec życia, niczym rachunek za niewykorzystaną energię, czekał na spłatę w każdym akcie dobroci.