Blacha Bartłomiej

Bartłomiej Blacha, postać o oczach pełnych niepokoju i twarzy naznaczonej trudnym losem, zawsze szukał własnej drogi, nawet jeśli prowadziła ona przez mrok. Jego dusza, uwięziona w ciele, od dawna pragnęła wolności, ucieczki od narzuconych mu etykietek, od świata, który zdawał się go nie rozumieć, nie akceptować. Niedawna ucieczka ze szpitala psychiatrycznego, miejsca, które postrzegał jako symbol ograniczenia, stała się dla niego aktem ostatecznej determinacji, świadectwem niezłomnej woli przetrwania, poszukiwania nadziei, nowego początku, prawdziwego życia, wolnego od osądów, wolnego od bólu.