Błaszkiewicz Maciej

Pani Zofia, właścicielka kawiarni, znała miasto z perspektywy filiżanek, ludzkich historii. Jej dłonie, zręczne, parzyły kawę, a oczy dostrzegały więcej niż zamówienia. Zofia, zabiegana, zawsze znajdowała chwilę na cichą obserwację. Błaszkiewicz Maciej, stały klient, zawsze zamawiał herbatę, siadając przy oknie. Jego milcząca obecność, zamyślone spojrzenie, intrygowały Zofię. Widziała w nim ukrytą opowieść, niewypowiedziane słowa, cichą tajemnicę. Ta aura dodawała kawiarni charakteru, nadawała sens jej pracy, jej spokojnym dniom, jej własnym refleksjom, jej własnym nadziejom.