Bogusławski Adrian

Bogusławski Adrian, postać z cichych zakamarków, zawsze nosił w sobie echa minionych lat, niczym stare księgi, których stronice pożółkły od czasu. Jego spojrzenie, choć często błądzące, potrafiło dostrzec niewidzialne nici łączące ludzi, zdarzenia, nawet ulotne myśli. Był prostym człowiekiem, lecz w jego prostocie kryła się głębia, niedostępna dla wielu, widoczna jedynie dla tych, którzy potrafili słuchać ciszy. Często siadywał przy oknie, obserwując świat, a jego dłonie, naznaczone pracą, świadczyły o życiu pełnym drobnych, lecz znaczących gestów, opowiadających własną historię.