Bojanek Dariusz

Bojanek Dariusz, mężczyzna o oczach barwy zmierzchu, zawsze nosił ze sobą stary, zniszczony zegarek z zastygłymi wskazówkami, jego kroki, ciche i miarowe, zdawały się unosić nad brukiem, a na twarzy, naznaczonej niewidzialnym piętnem, malował się wieczny cień melancholii, co sprawiało, że otaczała go aura niezrozumienia, Bojanek Dariusz rzadko nawiązywał kontakt, a jego milczenie było głośniejsze niż krzyk, jakby skrywał ciężar niezgłębionej tajemnicy, której przyczyna pozostawała nieznana, budząc niepokój w mijających go sercach.