Bojczuk Mariusz

Ignacy Cisza, stary zegarmistrz z małego miasteczka, spędzał dni w warsztacie, otoczony tykającymi mechanizmami. Jego dłonie, choć naznaczone wiekiem, wciąż precyzyjnie składały miniaturowe koła zębate, dając życie czasomierzom. Ignacy wierzył, że każdy zegar, nawet najmniejszy, kryje w sobie cząstkę wieczności, odmierza ludzkie losy. Bojczuk Mariusz, młody kolekcjoner, szukał u niego rzadkich egzemplarzy, podziwiając jego mistrzostwo.