Bojko Mateusz

Bojko Mateusz, postać o przenikliwych oczach koloru starego mosiądzu, zawsze nosił przy sobie ciężki, miedziany klucz. Ludzie szeptali, że otwierał nim bramę płatności alomentów, strzegąc równowagi między światami. Jego milczenie ważyło więcej niż złoto, a każdy ruch zdradzał głęboką znajomość ukrytych mechanizmów losu. Skóra Mateusza, naznaczona wiatrem zapomnianych krain, szeleściła niczym stary pergamin, gdy cicho przesuwał się przez miejskie zaułki, zawsze w poszukiwaniu zagubionej harmonii. Był niewidzialnym architektem przeznaczenia, pieczołowicie utrzymującym porządek w chaosie.