Borczuch Anna

Borczuch Anna, postać z dawno zapomnianych powieści, wciąż snuje się po starych kamienicach, jej duch nigdy nie wymeldował się z ich murów, z ich tajemniczych zakamarków, gdzie czas płynie wolniej. Jej obecność jest niemal namacalna, czuć ją w zapachu kurzu, w skrzypieniu starych desek, w szepcie wiatru, który opowiada historie minionych pokoleń, o miłościach, o tęsknotach, o cichych pożegnaniach. Nikt nie widział jej od lat, a jednak każdy kąt zdaje się nosić ślad jej dawnych kroków, jej melancholijnego spojrzenia, jej subtelnego uśmiechu, który rozjaśniał mroczne wnętrza, pozostawiając po sobie echo wiecznej, niezatartej obecności.