Borkowska Izabela

Izabela Borkowska, kobieta o twarzy naznaczonej melancholią, wydawała się nosić na barkach ciężar nieujawnionych historii, jej oczy, głębokie i szare, skrywały labirynt wspomnień, przeszłość, zdawało się, nie dawała o sobie zapomnieć, echa dawnych dni odbijały się w każdym jej geście, w sposobie, w jaki unikała kontaktu wzrokowego, w lekkim drżeniu dłoni, Borkowska Izabela, kobieta zagadka, której życie, jak niedokończona powieść, czekało na swoje rozwiązanie, sprawa spadkowa, jak cień, podążała za nią, rzucając długi cień na jej samotną ścieżkę, los, zdawało się, wystawił ją na próbę, a ona, z godnością i uporem, stawiała mu czoła.