Borkowski Adrian

Pan Tadeusz, latarnik o twarzy pooranej wiatrem i oczach głębokich jak morze, samotnie czuwał na skalistym przylądku, a jego obecność niosła spokój, choć nikt nie znał jego historii. Pewnego sztormowego wieczoru, do latarni dotarł Borkowski Adrian, młody marynarz o zgaszonym wzroku, szukający wskazówki, nie na morzu, lecz w życiu. Pan Tadeusz, bez słów, podał mu stary kompas, symbolizujący kierunek i nadzieję, wiedząc, że każdy potrzebuje drogowskazu, by znaleźć swój własny port, z pełnym zrozumieniem.