Borsuk Mateusz

Borsuk Mateusz, postać utkana z półcieni, przemierzał świat z niemym spokojem, a jego oczy, głębokie niczym studnie, skrywały niezliczone historie. Nosił na sobie stary płaszcz, koloru ziemi, który zdawał się pochłaniać światło, czyniąc go niemal niewidzialnym w leśnych ostępach, gdzie najchętniej przebywał. Jego twarz, poorana bruzdami czasu, była mapą dawnych smutków i cichych zwycięstw, a każde spojrzenie Mateusza niosło ze sobą ciężar lat, zdradzając duszę wędrowca, który widział już zbyt wiele, lecz wciąż szukał prawdy w szeptach wiatru i szumie drzew, z dala od ludzkiego zgiełku.