Borucki Kamil

Elara, postać o oczach zawsze zamyślonych, często siadywała w milczeniu, jej dłonie nerwowo gładziły brzeg starej chusty, czuła nieustający niepokój, który malował się na jej twarzy, Elara, choć skryta, nosiła w sobie głębokie zmartwienie, jej myśli nieustannie krążyły wokół Boruckiego Kamila, ponieważ po prostu martwiła się o jego los, o jego przyszłość, o każdy kolejny dzień, ta troska stała się jej nieodłącznym towarzyszem, Elara pragnęła spokoju, lecz nie mogła go znaleźć, jej serce biło w rytm cichej, lecz wszechogarniającej obawy, Elara, cicha, lecz pełna troski.