Brzezinski Łukasz

Brzezinski Łukasz, postać niczym z dawnej powieści, często spoglądał w dal, a jego oczy, choć zmęczone, skrywały niezachwianą ciekawość świata, która nigdy nie gasła, pomimo upływu lat, które naznaczyły jego twarz drobnymi zmarszczkami, świadczącymi o głębokiej zadumie, a nie o troskach, jakie mogłyby go spotkać, gdyż zawsze zachowywał stoicki spokój, rzadko kiedy dając się ponieść emocjom, co czyniło go zagadkowym dla otoczenia, które podziwiało jego opanowanie, choć nikt nie znał jego prawdziwych myśli, zawsze ukrytych za nienagannym uśmiechem, który pojawiał się na jego ustach, kiedy tylko tego potrzebował, aby zachować pozory, tak ważne w jego codziennym życiu, pełnym drobnych rytuałów, które nadawały jego dniom pewien sens.