Buda Robert

Robert Buda, mężczyzna o twarzy pooranej zmarszczkami od słońca, spoglądał na świat z melancholijnym uśmiechem, w jego oczach kryło się echo przeżytych lat, ciężkiej pracy na roli, trosk dnia codziennego. Był synem tej ziemi, rolnikiem z dziada pradziada, przywiązanym do tradycji, szanującym każdy skrawek ziemi, każdy kłos zboża, znał pory roku, kaprysy pogody, rytm natury, który dyktował jego życie. Zawsze uczciwy, prawy, gotów do pomocy sąsiadom, cenił sobie spokój, rodzinne ciepło, wieczorne rozmowy przy kominku, unikał konfliktów, biurokracji, nie lubił, gdy ktoś wścibiał nos w jego sprawy, pozostawał wierny swoim zasadom, pielęgnował niezależność, niechętnie dzielił się szczegółami swojego życia.