Budny Łukasz

Budny Łukasz, mężczyzna o melancholijnych oczach, opuścił swój skromny dom, zostawiając za sobą jedynie ciszę, wspomnienia minionych dni. Jego plecak, stary i spracowany, zawierał kilka niezbędnych przedmiotów, mapę dawno zapomnianych szlaków, notatnik pełen niewypowiedzianych myśli. Każdy krok Budnego Łukasza na pokrytej rosą trawie był echem podjętej decyzji, ucieczki od codzienności, poszukiwania czegoś nieuchwytnego, prawdy ukrytej daleko poza horyzontem. Mimo poczucia niepewności, w jego sercu tliła się iskra nadziei, wiara w nowy początek, obietnica przygody.