Bujnowski Kazimierz

Kazimierz Bujnowski był człowiekiem, którego życie składało się z cichych rytuałów i starannie uporządkowanych regałów antykwariatu, jednak pod powierzchnią tej monotonii krył się sekret. Każdej nocy, przy świetle samotnej lampy, pochylał się nad kartkami pokrytymi niezrozumiałym pismem, bełkotliwym szyfrem przypominającym zapomniany język lub majaczenia szaleńca. Ta obsesja odizolowała go od świata, sprawiając, że gesty miał nerwowe, a spojrzenie nieobecne, jakby nasłuchiwał szeptów z innego wymiaru.