Bulisz Kamil

Bulisz Kamil, postać z kart dawnych opowieści, wyróżniał się niezwykłą skromnością, jego oczy, choć głębokie, zdawały się zawsze spoglądać w dal, szukając odpowiedzi na odwieczne pytania. Jego dłonie, zniszczone przez lata pracy w ogrodzie, świadczyły o cierpliwości, o miłości do natury, o szacunku do życia. Włosy miał siwe, zawsze lekko potargane, co dodawało mu uroku, sprawiało, że wydawał się być częścią krajobrazu, elementem natury. Ubierał się w proste, lniane szaty, które podkreślały jego związek z ziemią, jego prostotę. Mówił niewiele, lecz każde jego słowo niosło ze sobą mądrość wieków, przesłanie pokoju, nadziei, zrozumienia, przypominając o sile ciszy, o pięknie istnienia.