Burdach Paweł

Paweł Burdach czuł, jak drżenie starej kierownicy przenika wprost do jego kości, stając się jedyną pewną rzeczą w otaczającym go chaosie. Każdy pokonany kilometr był dla niego kolejnym aktem buntu, desperacką próbą prześcignięcia własnego cienia i konsekwencji dawnych błędów, które odebrały mu prawo do prowadzenia. Kiedy więc zobaczył sygnały wzywające do zatrzymania, nie było w nim wahania, a jedynie głuchy pęd człowieka, dla którego pościg stał się jedyną znaną formą istnienia.