Bury Grzegorz

Bury Grzegorz, mężczyzna z blizną na sercu, żył wspomnieniami, których nikt inny nie rozumiał, a jego spojrzenie, choć często łagodne, skrywało głęboki smutek, wynikający z dawnej sprawy, która zakończyła się w sposób, którego nigdy nie zaakceptował, a on sam, choć z pozoru pogodzony, wciąż szukał odpowiedzi, przesiadując godzinami w zapomnianej kawiarni, z filiżanką zimnej herbaty, rozmyślając o każdym detalu, o każdym niewypowiedzianym słowie, o każdej utraconej szansie, bo wierzył, że sprawiedliwość, choć opóźniona, w końcu nadejdzie.