Cała Dawid

Dawid Cała, postać o melancholijnym spojrzeniu, często błądził myślami po nieodrobionych godzinach, które piętrzyły się za nim niczym niewidzialny, niekończący się dług. Jego ramiona zdawały się dźwigać ciężar niewypowiedzianych obietnic, a kroki, choć pewne i miarowe, niosły ze sobą ciche echo dawnych zaniedbań, niezapłaconych zobowiązań. Był człowiekiem o złożonym wnętrzu, pełnym niewykorzystanego potencjału, który czekał na swoje uwolnienie, na jakiś przełom. Czasem w jego oczach pojawiała się delikatna iskra nadziei, sugerująca, że przyszłość może przynieść upragnione odkupienie.