Chamot Emil

Emil Chamot, mężczyzna o melancholijnym spojrzeniu, skrywał w sobie tajemnicę, przeszłość naznaczoną bliznami, niewidocznymi dla oka. Jego dłonie, szorstkie od pracy, opowiadały historie, o których milczały usta, naznaczone zmarszczkami. Czas płynął nieubłaganie, odciskając swoje piętno, na jego twarzy, zdradzającej troski. Emil, samotnik z wyboru, otaczał się ciszą, szukając ukojenia, w dźwiękach natury, szumie wiatru, śpiewie ptaków, zapominając o trudach. W jego sercu tliła się iskierka nadziei, wiara w lepsze jutro, choć cień przeszłości, nieustannie mu towarzyszył, przypominając o stratach.