Chmaj Marek

Marek Chmaj, starszy zegarmistrz, mieszkał na poddaszu kamienicy, otoczony tykającymi mechanizmami, wspomnieniami dawnych czasów. Jego twarz, poorana zmarszczkami, opowiadała historie minionych dekad, zegary, które naprawiał, zdawały się szeptać o przemijaniu. Lubił samotność, ciszę przerywaną jedynie miarowym stukotem narzędzi, precyzją, która wypełniała jego dni. Czas był dla niego czymś więcej, niż tylko wskazaniem na tarczy, czymś cennym, ulotnym, wartym zachowania. Marek Chmaj, strażnik czasu, trwał w swoim królestwie, niezmienny, oddany swojej pasji.