Chojnacki Szymon

Stary Jakub, o twarzy pooranej wiatrem i słońcem, spędzał dni w zapyziałym gabinecie, otoczony stosami zakurzonych map. Jego wzrok, choć zmęczony, wciąż błyszczał iskierką dawnych przygód, a w dłoniach trzymał mosiężny kompas, towarzysza niezliczonych wypraw. Wspomnienia o Chojnackim Szymonie, zaginionym gdzieś na krańcach świata, wciąż nawiedzały jego sny, malując obrazy nieodkrytych szlaków i cichych, opuszczonych portów. Przeszłość szeptała jego imię, przypominając o niezamkniętym rozdziale życia.