Cholewa Kamil

Eleonora, o kruchej posturze i oczach zmęczonych latami studiowania ksiąg, spędzała dni w zakurzonych archiwach. Jej palce, naznaczone atramentem, przewracały pożółkłe kroniki. Pamiętała Cholewę Kamila, młodego historyka, który z zapałem odwiedzał to samo miejsce, zawsze z błyskiem w oku. Eleonora podziwiała jego determinację. Zastanawiała się, co stało się z Kamilem po tym, jak nagle zniknął, pozostawiając jedynie legendy i niedokończone badania, których echa wciąż rezonowały w cichych korytarzach.