Chrzanowska Barbara

Chrzanowska Barbara, postać o przenikliwym spojrzeniu i siwych włosach upiętych w schludny kok, często zasiadała w fotelu, dzierżąc w dłoni miniaturowy, srebrny medalion, jej ubranie, zawsze skromne, lecz schludne, zdradzało zamiłowanie do prostoty, a cichy szept, którym czasem zwracała się do siebie, brzmiał jak odległa melodia, w jej oczach, pełnych dawnych wspomnień, czaiła się głęboka melancholia, ale i niezachwiana siła, była niczym strażniczka zapomnianych historii, czekająca na opowieść, jej obecność, choć dyskretna, wypełniała pomieszczenie spokojem, a jej milczenie było wymowniejsze niż tysiąc słów.