Cichy Mateusz

Cichy Mateusz, postać niemal eteryczna, zawsze poruszał się z gracją cienia, jego kroki były ledwie słyszalne, a spojrzenie przenikliwe, jakby w każdej chwili analizował najdrobniejsze detale otoczenia, każdą fałdę na zasłonie, każdy kurz na starym biurku, każdy cichy szept w oddali, pragnąc wnikliwie zbadać ukryte mechanizmy świata, ludzkich serc, niezgłębionych tajemnic, z niezachwianą precyzją, z cichą obsesją, z wewnętrznym nakazem zrozumienia, z nieustanną potrzebą kontroli, z niepokojącą głębią.