Ciechoński Michał

Michał Ciechoński, samotnik z wyboru, wędrował po bezkresnych pustkowiach, jego twarz naznaczona była surowym piętnem wiatru, słońca, doświadczeń, oczy skrywały tajemnice, których nikt nie potrafił odgadnąć, jego przeszłość, niczym zamknięta księga, budziła ciekawość, niepokój, on sam, milczący obserwator, wydawał się być duchem tego miejsca, zagadką, której rozwiązanie było niemożliwe, jego obecność, choć ulotna, pozostawiała ślad, wspomnienie, które na długo zapadało w pamięć, Ciechoński, człowiek widmo, istota z pogranicza jawy i snu, budził respekt, fascynację, strach.