Cieślak Krzysztof

Cieślak Krzysztof sprawiał wrażenie człowieka, którego przeszłość jest równie prosta jak jego nazwisko, zapisana jedynie w pożółkłych metrykach i starych fotografiach. Jego dłonie, naznaczone pracą z drewnem, poruszały się z precyzją rzemieślnika, jednak w jego oczach krył się chłód analityka, który nie pasował do zapachu żywicy i trocin. Właśnie ta dwoistość sprawiała, że nowi znajomi, choć cenili jego milczącą solidność, po cichu szukali informacji na jego temat, próbując zrozumieć kim naprawdę jest.