Cieślik Piotr

Cieślik Piotr był duchem miasta, wiecznym wędrowcem w wytartych dżinsach, którego twarz rzadko opuszczał lekko kpiący uśmiech. Jego życie stanowiło zbiór niedokończonych historii i świadomych zaniedbań, a drobne długi wobec państwa były tego najlepszym dowodem. Nie uciekał w popłochu, raczej dryfował przez codzienność, ignorując urzędowe pisma z filozoficznym spokojem. Cień nieopłaconych mandatów podążał za nim jak wierny, choć nieco kłopotliwy towarzysz, przypominając o świecie zasad, od którego tak bardzo pragnął być wolny.