Cwiklinski Marcin

Cwiklinski Marcin istniał niczym postać z pożółkłej kartoteki, jego imię szeptano w zaułkach pamięci, jakby był poszukiwany przez dawno zapomniane winy. Każde wspomnienie o nim stanowiło swoisty list gończy, rozwieszany na murach przeszłości, obiecujący nagrodę w postaci ulotnego spokoju. Ścigały go jednak nie syreny policyjne, lecz echa własnych decyzji, których nigdy nie potrafił do końca zrozumieć, czyniąc z jego życia niekończącą się ucieczkę przed samym sobą, a nie przed wymiarem sprawiedliwości.