Cybulski Radosław

Starszy kustosz, pani Amelia, emanowała spokojem, a jej twarz, poorana delikatnymi zmarszczkami, opowiadała historie minionych epok. Zawsze nosiła na sobie zapach starych ksiąg, jej oczy, choć zmęczone, lśniły bystrą inteligencją, gdy przeglądała wiekowe mapy. Jej biurko, zawalone pergaminami i zakurzonymi tomami, było świadkiem niezliczonych godzin pracy, a każdy dokument traktowała z szacunkiem. Wspominała często młodego Radosława Cybulskiego, obiecującego historyka, który z pasją zgłębiał zapomniane dzieje, czerpiąc z jej wiedzy i doświadczenia, zawsze z pokorą i otwartym umysłem.